Heart4kidsadvocacyforum's Blog

Is iad na páistí an bronntanas is mó don chine daonna.

Cad a thógann sé agus cé a chaithfidh tú a bheith ag freastal ar pháistí mar mhúinteoir?

An Comhábhar:

Ní mór duit a bheith soiléir- tá saol sona, iomlán, fisiciúil agus mothúchánach sláintiúil ag baint leis seo.

Ní féidir liom tosú ag insint duit cé chomh tábhachtach is atá sé a bheith fisiciúil, mothúchánach, agus sláintiúil go spioradálta.  Ceann de na chéad rudaí a deirim le mo mhúinteoirí faoi oiliúint ina gcéad chúrsa Forbartha Leanaí ná go gcaithfidh siad suirbhé a dhéanamh ar an áit a bhfuil siad sna 3 réimse seo dá saol, sula dtugann siad gealltanas go mbeidh siad ina múinteoir.  Ní seiceáil aon uaire é!  Is deasghnáth leanúnach é go gcaithfidh muid mar mhúinteoirí agus mar thuismitheoirí araon a dhéanamh chun caidreamh grámhar agus feidhmiúil a bheith againn leis na páistí a bhfuilimid ag freastal orthu nó le tuismitheoireacht.  Má táimid faoi chomaoin acu agus dúinn féin saol a chaitheamh atá ag teacht lenár saol is fearr agus an léiriú is airde ar ár “bhFéiniúlacht Dhiaga” uathúil.

Nuair a bhíonn muid as saghas agus gan a bheith ag mothú go maith, tá sé de fhreagracht orainn mar mhúinteoirí lá meabhairshláinte a ghlacadh agus ár mothúcháin agus ár bhfolláine spioradálta a ath-lárú ionas gur féidir linn dul isteach sa timpeallacht arís i léiriú níos sláintiúla dúinn féin.  Bhí a fhios agam go raibh 10 lá tinn iomlán agam in aghaidh na bliana agus gheall mé dom féin lá amháin sa mhí a thógáil gach bliain go díreach “Care for Myself”.  Bhí mé d’aon ghnó faoi rud éigin speisialta a dhéanamh a thug deis dom ach “breathe”!  D’éiríos agus thógfainn siúlóid ar an trá nó thabharfainn mé féin amach chuig an mbricfeasta.  Uaireanta ba mhaith liom fanacht sa leaba agus féachaint ar thaispeántais nár ghlac aon cheann de mo phróisis smaoinimh á gcur i ngníomh.  Ní mór dúinn go léir “Am I”!  Ní mór dúinn go léir a thuiscint go gcaithfear aire a thabhairt do chothromú agus ailíniú a dhéanamh ar na heilimintí a chuireann iallach orainn a bheith ann agus iad a chothú. 

Ní rud é seo a chaithfidh muid cead a iarraidh le déanamh nó caithfidh muid leithscéal a ghabháil as, is rud é a theastaíonn uainn chun saol sona sláintiúil a chaitheamh.  Nuair a thagann muid chuig leanaí, ní mór dúinn a bheith iomlán, sláintiúil agus sona.  Anois ó thaobh sona de, níl mé ag rá go bhfuil páistí ag súil go mbeidh muid i riocht seasta statach gach lá.  Ní mór dóibh a fheiceáil dúinn mar ár selves barántúla ionas go mbeidh a fhios acu go mbeidh muid a chur ar fáil spás dóibh a bheith i léiriú iomlán ar a bhfuil siad agus go bhfuil léiriú ar a “Féiniúlacht Dhiaga” meas agus glacadh.  Is é an rud gur chóir dúinn mar dhaoine fásta a bheith tar éis fás inár gcumas a bheith tuisceanach ar an gcaoi a bhfuilimid ag teacht amach dóibh, agus leis an íogaireacht sin déanaimid an méid atá le déanamh againn chun “Seiceáil Féin”. 

Is é an tairbhe do leanaí nuair is féidir linn féin-choigeartú, ná go mbraitheann siad sábháilte, slán agus go dtugtar aire dóibh.  Rud eile a roinnim le mo mhúinteoirí faoi oiliúint ná go bhfuil sé an-tábhachtach dóibh seiceáil isteach lena bpáiste istigh, toisc go bhfuil “fírinne na ndaoine atá iontu agus cad atá siad in ann” a bheith.  Cad bronntanas é a bheith i seirbhís do leanaí toisc go bhfaigheann muid níos mó agus níos mó a fháil amach fúinn féin gach lá a roinnimid leo.