Morgun mínir vinir,
Tja, óneyðugt at siga, at hetta var ein hendingarík vika í okkara alheimsheimi. Góð ting henda, og samstundis hendir ymiskt, sum vit øll mugu taka okkum av sum alheimsborgarar. Eg haldi, at “kærleiki byrjar heima, og áðrenn eg kann ráðgeva og biðja um viðurskifti í øðrum londum, má eg finna ein máta at brúka míni evni og gávur til at luttaka í at loysa umstøðurnar, sum plága heimland mítt. Samstundis eri eg upptikin av og vitandi um ta sannroynd, at vit eru eitt alheimssamfelag, sum er gjøgnumbundið viðvíkjandi burðardygdini hjá okkara gongustjørnu og mannaættini. Tá ið alt hatta er sagt, samstundis er tað umráðandi fyri okkum at gera “ansa eftir okkum sjálvum”.
Vit eru av lyndi sum kvinnur, uppfostrarar og verjar. Tað tykist mær, sum at fyri so nógv av okkum fara vit í eina støðu, har vit eru veikt sek, um vit geva okkum tíð at gera ting fyri okkum sjálv. Fyri summi av okkum er tað ein “hit and miss” tíð, at vit taka tíð til at forkela okkum sjálvi og brúka umberingina, at vit mugu gera hetta ella hatta, tí vit hava eina sosiala skyldu, og enn verri, vit fara at taka er av okkum sjálvum, tí vit hava ein heilsutrupulleika. Tá vit loyva okkum at arbeiða í “hit and miss” tíðini, ella “Eg má gera hetta fyri meg sjálvan/sjálva, tí …”, gera vit okkum bara ikki eina tænastu, vit vísa øðrum, at vit ikki elska og virða okkum sjálvi. Harafturat, um vit ikki ansa eftir okkum sjálvum, hava vit ikki ráð til at stuðla lívinum hjá teimum, vit elska og virða.
Tað, sum er grundarlagið fyri at kunna taka sær av okkum sjálvum í hesi fløkjaligu verðini, sum vit øll navigera í, er fyrst og fremst at eyðmerkja, hvat fær okkum til eina støðu av “friði”. Tá vit eyðmerkja okkara frið og raðfesta hann í okkara sálarútrás, verða vit stuðlað í at varðveita hann uttan at døma ella skuldarkenslu. Tá vit ganga ígjøgnum lívið í “friði”, geva vit øðrum ynski um at finna teirra egna persónliga frið. Tá vit hava hasa kensluna av friði í okkara sálarmáli, kann tað, sum hendir okkum ella rundan um okkum, handfarast á ein sunnan heildrænan hátt, sum gevur loysi og jarðfesting. Friður kann vera móteiturið, sum stillar okkara ótta og vantandi evni at taka okkum aftur og eygleiða, áðrenn vit reagera á støður. Finn frið mínar vinir! Tú hevur uppiborið frið og møguleikar at “ansa eftir tær sjálvum”. Verið stillir í friði mínir vinir og hygg eftir, hvussu viðurskiftini síggja út og kennast øðrvísi, tá koma til heimin í “Krafti tykkara friðar”!
Ashe! Ashe!

Leave a comment