Heart4kidsadvocacyforum's Blog

Bu sabah duş alırken bir aydınlanma yaşadım ve Julia Ward Howe’un 1861’de yazdığı “Cumhuriyetin Savaş İlahisi” şarkısı “ruhumda” belirdi ve onu söylemeye başladım.   Bir milyon yıl önce olduğunu bildiğimiz ortaokuldan beri bu şarkıyı söylemedim.  Sel gibi geldi ve tüm kelimeleri bildiğime inanamadım.  Bir süredir, kaosun, kafa karışıklığının, ırkçılığın, demokrasimizin yapıbozumunun ve haklarımızın, yaşamın kutsallığının ve merhametinizin ölümünün elimizden alınmasının “Amerikan İç Savaşı”nın sonucuyla bağlantılı olduğunu söylüyorum.  Bana öyle geldi ki, “Beyaz Amerikalıların Üstünlüğü”nün, beyaz olmayan insanlar pahasına, ruh ifadelerinin DNA’sına çok derinden gömülü olduğu, yani asla iyileşmeyen kanserli bir yara olduğu ideolojik inançları nedeniyle bu mesele hiçbir zaman çözülmedi.   Biz parçalanmış bir ülkeyiz çünkü bu bölünmenin ve nefret ve ırkçılığın tezahürünün neden hala tavizsiz yıkıcı ilişkimizde ortaya çıktığını hesaba katmadık ve dürüstçe dürüst olmadık. 

“İç Savaş” fiziksel anlamda köleliği sona erdirdi, ancak hükümet işlerimizin hemen hemen her sisteminde, tıbbi sistemlerimizde, eğitim sistemlerimizde, istihdam sistemlerimizde, dini kurumlarımızda, finansal ve ekonomik sistemlerimizde, sosyal ve eğlence sistemlerimizde, barınma ve toplum geliştirme sistemlerimizde hala var olan “manevi savaşı” asla çözmedi.  gıda arzı eşitlik sistemleri, Aman Tanrım, bu ülkenin kim olduğu ve kim olduğu her yönü değişmedi çünkü “Bu ülke, iyileştirilebilecek bir kanserden ölmesine izin veriyor! Bu ülke, tanımlanması, seslenilmesi ve barıştırılması gereken hastalıktan ölüyor!  İyileşebiliriz, ancak yalnızca hastalığın özüne derinlemesine inmek zorunda olan bir isteklilik ve sıkı çalışma ile.

Tarih ve tarihimizin hastalıklarının gerçeği, ülkemizin tanınmasına, diyaloguna ve iyileşmesine kapı açacak anahtarları elinde tutuyor.  Çocuklarımıza gerçeği duymaları için araçlar ve gerçekle yaşamanın değerini görmeleri için araçlar vererek başlamalıyız ki hayatlarında daha doğru ve şefkatli kararlar alabilsinler.  “Sevgi” ile sarılmış bağışlama, yaralılar ve yaralamadan sorumlu olanlar için şifa doğurur.  Davranışlarımız için her zaman bir muhasebe eylemi olacaktır.  Köle zihniyetini canlı tutmak için yapılanları kabul etmeliyiz, ancak ataların günahkar davranışlarının bu nesil veya sonraki nesiller tarafından üstlenilmesi gerekmez.  Sorumlu tutuldular.  Irkçılık hastalığından ve “Üstünlük” ihtiyacından özgürlük ve şifa var.  Çocuklarımız bu dünyaya sadece sevginin olduğu alemden masum saf ruhlar olarak geliyorlar.  Onlara korku ve nefreti öğretmek zorunda değiliz.  Şimdi bilinçli iyileşme ve affetme zamanıdır.

Cumhuriyet’in Savaş Marşı

Julia Ward Howe tarafından

Ayet 1:

Gözlerim Rab’bin gelişinin görkemini gördü:

Gazap üzümlerinin saklandığı bağbozumunu çiğniyor.

Korkunç hızlı kılıcının kader şimşeğini saldı:

Onun gerçeği yürüyor.

Koro:

Zafer, zafer, hallelujah!

Zafer, zafer, hallelujah!

Zafer, zafer, hallelujah!

Onun gerçeği yürüyor.

Ayet 2:

O’nu yüz çember kampın nöbet ateşlerinde gördüm,

Akşamları çiy ve rutubetli yerlerde O’na bir sunak yaptılar.

O’nun doğru cümlesini loş ve parıldayan lambalardan okuyabiliyorum:

Günü devam ediyor.

Ayet 3:

Cilalı çelik sıralar halinde ateşli bir İncil yazısı okudum:

“Siz benim suçlularımla nasıl ilgilenirseniz, benim lütfum da sizinle aynı şekilde ilgilenecektir.

Kadından doğan Kahraman, yılanı topuğuyla ezsin, **

Çünkü Tanrı yürüyor.”

Ayet 4:

Asla geri çekilmeye çağırmayacak borazanı çaldı;

O, yargı kürsüsünden önce insanların kalplerini süzüyor:

Ah, hızlı ol, ruhum, O’na cevap vermek için! Sevinçli ol ayaklarım!

Tanrımız yürüyor.

Ayet 5:

Zambakların güzelliği içinde Mesih denizin karşısında doğdu,

Bağrında seni ve beni dönüştüren bir ihtişamla:

İnsanları kutsal kılmak için öldüğü gibi, biz de insanları özgür kılmak için ölelim.

Tanrı yürürken.

İşte yine buradayız “Manevi Savaş” siperlerinde.  Bugünkü Mesaj, “Ruhlarımız” için bu savaşta “YALNIZ DEĞİLİZ” dir.