Heart4kidsadvocacyforum's Blog

Kinderen zijn het grootste geschenk aan de mensheid.

Vandaag ga ik een fragment delen uit hoofdstuk tien van mijn boek: “Het geschenk van het ouderschap omarmen: hoe u een liefdevolle relatie met uw kinderen kunt creëren”.

Beschikbaar: Amazon en Barnes and Noble, evenals Xlibris.

Dit is slechts een voorproefje van het hoofdstuk!

Hoofdstuk Tien

“Leven door het goede voorbeeld te geven”

Speeldeeg maken met Leilani in de kleuterschool

Hoeveel tantes krijgen hun nichtje in hun kleuterklas?

En nu ben ik nog steeds speeldeeg aan het maken voor mijn achternichtje en neefjes>

“Lesgeven op de kleuterschool was en is nog steeds mijn grootste passie.  Ik hoop dat ik mijn dochter heb bewezen dat ik heb gewerkt om niet alleen al mijn potentieel te bereiken, maar dat ik ook mijn “bestemmingsoproep” heb beantwoord. “Het is belangrijk dat we het goede voorbeeld geven aan onze kinderen

Ik realiseer me

Ik realiseer me dat ik de verantwoordelijkheid heb om alles te zijn wat ik kan zijn, dus je zult weten dat ik van jou verwacht dat je hetzelfde doet.

Aanhalingstekens: Bertrand Russell zei ooit: “Het geluk dat werkelijk bevredigend is, gaat gepaard met de volledige uitoefening van onze vermogens en de volledige realisatie van de wereld waarin we leven.” Goethe zei ooit: “Waar een mens zich ook wendt, wat een mens ook onderneemt, hij zal altijd eindigen door terug te keren naar het pad dat de natuur voor hem heeft uitgestippeld.” Anne Frank zei ooit: “Ouders kunnen alleen goed advies geven of hen op het juiste pad brengen, maar de uiteindelijke vorming van iemands karakter ligt in hun eigen handen.”

Vraag:

Hoe laat ik mijn kind zien dat ik het gevoel heb dat ik het beste waard ben dat het leven te bieden heeft, dat ik van mezelf houd en mezelf respecteer, dat ik in staat ben om grenzeloze mogelijkheden in mijn leven te manifesteren, en daarom hetzelfde van hen verwacht?

Nou, ik denk dat het antwoord op deze vraag is ingebed in de reden waarom ik dit boek schrijf.  Jarenlang heb ik beloofd en gevraagd om te schrijven over waar ik gepassioneerd over ben: “kinderen”.  Mijn zus Patti en ik hebben talloze gesprekken gehad over het nemen van de leiding over ons leven en in geloof uitstappen om onze “bestemmingsoproep” te beantwoorden.  Iedereen in onze familie heeft het pad van onze ouders gevolgd om anderen van dienst te zijn.  Drie van ons volgen het onderwijs en een van ons werkt in de nationale en internationale gezondheidszorg.  Het komt allemaal neer op het proberen het leven van anderen te transformeren om ervoor te zorgen dat ze toegang hebben tot een volledig en zinvol leven.  Als ouders hebben we allemaal offers moeten brengen wat misschien offers lijken, maar uiteindelijk lijkt de Grote Geest altijd een manier te vinden om Zijn/Haar belofte aan ons na te komen.  De Grote Geest zendt ons hierheen om ons doel te vervullen en we verlaten dit gebied niet voordat ons werk klaar is.  We moeten dus verder gaan in ons leven en bewust manieren en kansen zoeken om alles te zijn wat we kunnen.  

Mijn zus Patti en ik hebben de indruk dat onze kinderen wachten om te zien hoe ver we ons gaan uitstrekken.  Ze hebben ons succesvol zien zijn in onze professionele inspanningen, maar ze hebben ons al heel lang niet uit de gebaande paden zien stappen en iets onorthodoxs zien proberen.  Vroeger bedachten we de meest fantastische ideeën en we probeerden er zelfs een aantal te manifesteren.  Op de een of andere manier leiden we onszelf af door onze banen het over te laten nemen.  Ik begrijp nu dat dit echt een excuus is om mislukking te voorkomen.  Oh, mijn god, kwam dit gebrek aan geloof echt uit mij?  Hoe kan ik de dromen en de roeping van mijn kind ondersteunen als ik mijn eigen dromen niet geloof en deze niet realiseer?  Hoe kan ik van mijn kind verwachten dat het zelfverzekerd en avontuurlijk is als ik geen nieuwe en andere dingen probeer? Patti zei dat we ons te comfortabel voelen en dat we geen risico willen nemen met ons waarschijnlijk valse gevoel van veiligheid.  Ik beweer dat we meer dan één ding tegelijk kunnen doen.  De sleutel is opnieuw evenwicht.  Je moet prioriteit geven aan je intenties.  Je moet je baan of “werk” in perspectief plaatsen.  Ik ben gezegend, niet omdat ik vooral van mijn “werk” hou, maar ik weet dat ik precies doe wat “Grote Geest” wil dat ik doe in termen van mijn “bestemmingsoproep”.  Ik weet ook dat ik geroepen ben om meer te doen dan wat ik doe.  Er is de bijbelse uitdrukking: “Aan hen die veel is gegeven, wordt veel verwacht.”  Ik wil niet dat mijn kind een van die zogenaamde “overpresteerders” is. Ik wil gewoon dat ze is wie ze moet zijn en dat ze bijdraagt waartoe ze geroepen is in de wereld.

Het lijkt erop dat als we in een heilige ruimte van intentie leven, we nieuwe dingen over onszelf en onze gaven zullen ontdekken.  We kunnen ervoor kiezen om die geschenken te negeren, of we kunnen ervoor kiezen om er munt uit te slaan.  Onze kinderen hebben het nodig dat we een voorbeeld stellen door die momenten van uitdaging aan te grijpen en ze om te zetten in kansen om onze genialiteit en creativiteit te uiten.  We zetten het wiel in beweging.  We leggen de lat hoger voor wat kan worden gedaan met hard werken en vastberadenheid.  Ze moeten getuige zijn van ons leven met enthousiasme en energie.  Dit betekent niet dat we in een fantasiewereld leven van alle hoogte- en dieptepunten, maar het betekent wel dat we de kansen kunnen grijpen om onszelf uit te dagen en met onszelf te concurreren om onszelf te bewijzen dat we “leven” en het leven ten volle leven!

Hoofdstuk Tien Reflectie

Oefening: Beschrijf de dingen in je leven die je ervan kunnen weerhouden om alles te zijn wat je potentieel hebt om te zijn. Beschrijf wat je kunt doen om het dode gewicht te ontladen van de dingen die je ervan weerhouden je volledige potentieel te benutten.

Dingen die me tegenhouden:	Manieren om dood gewicht te lossen:

Gewoon een voorproefje!