Heart4kidsadvocacyforum's Blog

کودکان بزرگترین هدیه به بشریت هستند.

امروز قصد دارم گزیده ای از فصل دهم کتابم را به اشتراک بگذارم: “در آغوش گرفتن هدیه والدین: چگونه یک رابطه عاشقانه با فرزندان خود ایجاد کنیم”.

در دسترس: آمازون و بارنز و نوبل و همچنین Xlibris.

این فقط طعم فصل است!

فصل دهم

“زندگی با مثال”

درست کردن خمیر بازی با لیلانی در پیش دبستانی

چند خاله خواهرزاده خود را در کلاس پیش دبستانی خود دارند؟

و اکنون هنوز برای خواهرزاده و برادرزاده هایم خمیر بازی درست می کنم>

“تدریس در پیش دبستانی بزرگترین اشتیاق من بود و هنوز هم هست.  امیدوارم به دخترم ثابت کرده باشم که نه تنها برای دستیابی به تمام پتانسیل هایم تلاش کرده ام، بلکه به “ندای سرنوشت” خود پاسخ داده ام. “مهم است که ما برای فرزندانمان الگو باشیم

من متوجه شدم

من می دانم که من مسئولیت دارم که تنها چیزی باشم که می توانم باشم تا بدانید که من از شما نیز انتظار دارم که همین کار را انجام دهید.

نقل قول: برتراند راسل یک بار گفت: “خوشبختی که واقعا رضایت بخش است با استفاده کامل از توانایی های ما و درک کامل جهانی که در آن زندگی می کنیم همراه است.” گوته یک بار گفت: “هر جا که انسان ممکن است بچرخد، هر کاری که انسان ممکن است انجام دهد، همیشه با بازگشت به مسیری که طبیعت برای او مشخص کرده است، به پایان خواهد رسید.” آنه فرانک یک بار گفت: والدین فقط می توانند نصیحت خوبی بدهند یا آنها را در مسیرهای درست قرار دهند، اما شکل گیری نهایی شخصیت یک فرد در دستان خودشان است.»

سوال:

چگونه می توانم به فرزندم نشان دهم که احساس می کنم شایسته بهترین چیزهایی هستم که زندگی ارائه می دهد، که خودم را دوست دارم و به خودم احترام می گذارم، که می توانم امکانات بی حد و حصر را در زندگی خود نشان دهم، و بنابراین همین انتظار را برای آنها دارم؟

خوب، حدس می زنم پاسخ این سوال در چرایی نوشتن این کتاب تعبیه شده است.  سالهاست که قول داده ام و از من خواسته شده است که در مورد آنچه که به “کودکان” علاقه دارم بنویسم.  من و خواهرم پتی گفتگوهای متعددی در مورد به عهده گرفتن مسئولیت زندگی خود و قدم گذاشتن بر روی ایمان برای پاسخ دادن به “ندای سرنوشت” خود داشته ایم.  همه اعضای خانواده ما راه والدین ما را برای خدمت به دیگران دنبال کرده اند.  سه نفر از ما در حال تحصیل هستیم و یکی از ما در مراقبت های بهداشتی ملی و بین المللی کار می کند.  همه چیز به تلاش برای تغییر زندگی دیگران خلاصه می شود تا اطمینان حاصل شود که آنها به یک زندگی کامل و معنادار دسترسی دارند.  به عنوان پدر و مادر، همه ما مجبور بوده ایم آنچه را که ممکن است فداکاری به نظر برسد، انجام دهیم، اما در تحلیل نهایی، به نظر می رسد که روح بزرگ همیشه راهی برای عمل به وعده خود به ما باز می کند.  روح بزرگ ما را به اینجا می فرستد تا هدفمان را برآورده کنیم و تا زمانی که کارمان تمام نشود این قلمرو را ترک نمی کنیم.  بنابراین، ما باید در زندگی خود به جلو حرکت کنیم و به دنبال راه ها و فرصت هایی باشیم که می توانیم باشیم.  

من و خواهرم پتی تحت این تصور هستیم که فرزندانمان منتظرند تا ببینند تا کجا خودمان را گسترش دهیم.  آنها شاهد موفقیت ما در تلاش های حرفه ای خود بوده اند، اما مدت هاست که ندیده اند که ما از چارچوب خارج شویم و چیزی غیرمتعارف را امتحان کنیم.  ما قبلا خارق العاده ترین ایده ها را در خواب می دیدیم و در واقع سعی می کردیم برخی از آنها را آشکار کنیم.  به نوعی، ما با اجازه دادن به شغلمان حواس خود را پرت می کنیم.  اکنون می فهمم که این واقعا بهانه ای برای جلوگیری از شکست است.  آه، خدای من، آیا این بی ایمان واقعا از من بیرون آمد؟  چگونه می توانم از رویاها و سرنوشت فرزندم حمایت کنم اگر به رویاها و سرنوشت خودم اعتقاد نداشته باشم و آن را به واقعیت تبدیل نکنم؟  چگونه می توانم از فرزندم انتظار داشته باشم که اعتماد به نفس و ماجراجو داشته باشد اگر چیزهای جدید و متفاوتی را امتحان نکنم؟ پتی گفت که ما خیلی راحت هستیم و نمی خواهیم با احساس امنیت کاذب خود ریسک کنیم.  من ادعا می کنم که ما می توانیم بیش از یک کار را در یک زمان انجام دهیم.  کلید یک بار دیگر تعادل است.  شما باید اهداف خود را اولویت بندی کنید.  شما باید شغل یا “کار” خود را در چشم انداز قرار دهید.  من خوشبخت هستم، نه به این دلیل که به خصوص “کارم” را دوست دارم، بلکه می دانم که دقیقا همان کاری را انجام می دهم که “روح بزرگ” از من می خواهد از نظر “فراخوان سرنوشت” انجام دهم.  همچنین می دانم که فراخوانده شده ام که بیشتر از کاری که انجام می دهم انجام دهم.  عبارت کتاب مقدسی وجود دارد، “از کسانی که چیزهای زیادی داده شده است، انتظار زیادی می رود.”  من نمی خواهم فرزندم یکی از آن به اصطلاح “بیش از حد موفق” باشد. من فقط می خواهم او همه کسانی باشد که برای آن طراحی شده است و به آنچه که برای انجام آن در جهان فراخوانده شده است کمک کند.

به نظر می رسد که اگر در یک فضای مقدس نیت زندگی کنیم، چیزهای جدیدی در مورد خود و هدایای خود کشف خواهیم کرد.  ما می توانیم انتخاب کنیم که این هدایا را نادیده بگیریم، یا می توانیم انتخاب کنیم که روی آنها سرمایه گذاری کنیم.  فرزندان ما نیاز دارند که ما نمونه ای از درک آن لحظات چالش و تبدیل آنها به فرصت هایی برای بیان نبوغ و خلاقیت خود باشیم.  ما چرخ را به حرکت درآوردیم.  ما سطح کارهایی را که می توان با سخت کوشی و عزم راسخ انجام داد، بالا می بریم.  آنها باید شاهد زندگی ما با اشتیاق و انرژی باشند.  این بدان معنا نیست که ما در دنیایی فانتزی زندگی می کنیم که همه اوج ها و فرودها را ندارند، اما به این معنی است که می توانیم از فرصت ها استفاده کنیم تا خود را به چالش بکشیم و با خودمان رقابت کنیم تا به خودمان ثابت کنیم که “زنده” هستیم و زندگی را به طور کامل زندگی می کنیم!

فصل دهم تأمل

ورزش: چیزهایی را در زندگی خود توصیف کنید که ممکن است شما را از بودن تمام پتانسیل بودن باز دارد. توضیح دهید که چه کاری می توانید انجام دهید تا وزن مرده چیزهایی را که شما را از پتانسیل کامل خود باز می دارد، تخلیه کنید.

چیزهایی که مرا عقب نگه می دارند:	راه های تخلیه وزن مرده:

فقط یک طعم!