Heart4kidsadvocacyforum's Blog

Bölüm 11

Sonsuz İlişki

Çocuklar insanlığa verilen en büyük armağandır.

Bugün  kitabımın 11.  bölümünden bir alıntı paylaşacağım – “Ebeveynlik Armağanını Kucaklamak: Çocuklarınızla Sevgi Dolu Bir İlişki Nasıl Yaratılır”.

Mevcut olanlar: Amazon, Barnes and Noble ve ayrıca Xlibris.

Bu sadece bölümün bir tadı bu!

Hatırlamak

“Bu, gençlik ve ergenlik çılgınlığının sessiz fırtınasının gözünün zamanıydı.  Ailedeki herkes sadece hayatta kalmamalı, aynı zamanda gelişmeli!”!

Evimizde, bizi topraklayacak kadar güvenebileceğimiz ve hiç değişmeyen sabit-

“Ebeveynlerimiz, gençken tam ifadeyle bizimle başa çıkmakta çok sabırlıydı.  Tek sabit olan şey, evimizin kurallarının ve standartlarının hiç değişmemesiydi.  Sadece yaptıklarının sorumluluğunu daha fazla üstlenmen bekleniyordu.”

On Birinci Bölüm

Sonsuz İlişki

Farkındayım

Birbirimize olan sevgimizin bu hayattan ve bir sonraki hayattan sonra da süreceğini ve bugün birlikte inşa ettiğimiz şeyin sonsuza dek süreceğini fark ediyorum. 

Tırnak:

Garrison Keillor bir keresinde şöyle demişti:

“Çocuklarınız için yaptığınız hiçbir şey boşa gitmez. Bizi fark etmiyor gibi, gözlerimizi kaçırıyorlar, nadiren teşekkür ediyorlar, ama onlar için yaptıklarımız asla boşa gitmez.”

Hodding Carter bir keresinde şöyle demişti:

“Çocuklarımıza verebileceğimiz sadece iki kalıcı miras var. Biri kökler; diğeri, kanatlar.”

Kahil Cibran bir keresinde şöyle demişti:

“Çocukların senin çocukların değil.  Onlar, Hayat’ın kendine olan özleminin oğulları ve kızları.”

Soru:

Ebeveyn olarak çocuğunuzla birlikte yaratabileceğiniz ve ruhunuzda sonsuza dek kalacak hangi yaşam unsurları nelerdir?

Gençlerin dediği gibi, “Şu anda bu sorunla tam anlamıyla uğraşıyorum.”  Dışarıdan baktığım gibi, kızımın genç bir kadın hayatını izliyor ve hayatı boyunca bizi birbirine bağlayan o temel unsurları arıyorum.  Onun hayatı ve yaşam tarzı seçimlerinin denklemine nasıl uyduğumu anlamaya çalışıyorum.  Bu, tüm ebeveynlerin bir noktada karşılaşması gereken bir durumdur.  Bana inanın, çocuklarımızla nasıl davrandığımız, ister dokuz ister yirmi dokuz yaşında, birçok faktörle değişiyor.  Sizin için basit bir liste hazırladım ki daha sonra işin içinde nerede yer alacağınızı belirleyebiliyorsunuz. Kişisel bir bakış açısından bakıldığında, ebeveynlik becerilerinin sürekli değişen kararlarını ve tepkilerini etkileyen ve etkileyen faktörler şunlardır:

• Cinsiyet
• Irk/etnik köken
• Kültür/ Söylenmemiş kodlar/ Yaşlıların sesleri
• Din/ Ruhsal sezgisel armağanlar
• Sınıf
• Eğitim
• Etik
• Siyasi Görüşler
• Ailem beni nasıl büyüttü
• Kendi karakterim ve kişiliğim
• Toplumsal Görünürlük
• Kaderim Çağrısı

          Sizi bu ebeveynlik yolculuğunun basit olmadığını söylemiştim.  “Ebeveynlik” labirentinde ilerlerken kafamızda ve kalbimizde çok şey dönüyor.  Neden yaptığımız ve söylediğimiz şeyleri söylemek için bile zaman ayırmıyoruz.  Çocuklarımızla ilişkimizde ve aile hayatımızı ve mesleklerimizi günlük yönetişimde yaşananların çoğu, “düşünülmüş bir süreç” yerine “gerici bir duruş” olarak yapıldı.  Çocuklar hayatlarındaki “şeyleri” bize geldiğinde çoğu zaman hızlıca düşünmemiz gerekiyor.  Bu, o anda hazır değilsek, istediğimiz ve onların bizden ihtiyaç duyduğu sonuçları alamayacağımız anlamına gelir.  Kimse ne derse desin umurumda değil, bu ebeveynlik yolculuğu çok fazla deneme yanılma ve deneme yanılma ile dolu.  Bu, sözde “insan durumumuzda” kim olduğumuzun bir parçasıdır.  Mükemmel olmak zorunda değilsiniz ve “Büyük Ruh”un bunu bizden istememesine sevindim.  Ancak “Büyük Ruh” mümkün olan en iyi ebeveyn olmamızı gerektirir. 

Bu, “Büyük Ruh”un aradığı samimi çabadır ve çocuklarımızın bizden hak ettiği şey.  Biliyorum ki bu zorluğun üstesinden geliyoruz.

Bir ebeveyn olarak yolculuğuma geriye dönüp baktığımda, elimden gelenin en iyisini verdiğimi biliyorum.  Çocuğumun hayat yolculuğunda sabit olmaya çalıştım.  Kişisel fedakarlıklar yaptığımı biliyorum ama pişmanlığım yok çünkü onun refahı benim önceliğimdi.  Babası öldürüldüğünde, ebeveyn olarak sorumluluklarımdan uzaklaşacak kimsenin hayatıma girmesine asla izin vermeyeceğime dair bir taahhüt verdim. 

Başkalarının bunu yapması gerektiğini söylemiyorum ama ebeveyn olduğunda çocuğunuzu ebeveynlik sorumluluklarınızı ihmal etmeyeceğinize dair bir taahhüt vermeniz gerektiğini söylüyorum.  Birçok çocuğun bir kenara bırakıldığı çünkü ebeveynin önceliği başka bir erkek ya da kadın bir numaralı ilişkisi yapmak idi.  Kabul etmeliyim ki, bu ilişkiler gelip gidebilir ama çocuğunuzla olan ilişkiniz perdenin ötesine geçer.  Bazı insanlar çocuklarınızın büyüyüp sizi terk ettiğini düşünüyor ve eğer onlara tüm kendini verdiyseniz, bir gün tamamen yalnız kalacaksınız. Bazı insanlar için bu bir terk edilme gibi hissettirebilir.  Evet, çocuklarımız büyüyüp bizi terk ediyor, bazıları diğerlerinden daha erken, ama birçok kültür ve toplumda bu sadece beklenen değil, aynı zamanda zorunludur. 

          Bir kez daha dengeye inanıyorum.  Bence yetişkin partnere çocuklarımızın bizim için ne kadar önemli olduğunu baştan bildirirsek ve ebeveynlik tarzımıza verdikleri tepkileri gözlemlersek, bu ilişkinin herkes için iyi olup olmayacağını anlayırız.  Anne hep derdi ki, “Sonunda nasıl başlamak istediğin gibi başla.”  Bu kitaptaki “Annen her zaman gerçeği söylerdi” dediği şeyleri sevmiyor musun? Bu çok mantıklı ve kendimize karşı dürüst olursak, çocuklarımızın çıkarları ve ailelerimizin refahı konusunda gerçekten önemsiysek, ilişkideki diğer kişinin bizim için iyi olup olmadığını sezgisel olarak anlarız.  Hayatımızda “uyanık” olmamızı ve “uyuya” olmamızı gerektirir.  Eğer gerçekten çocuklarımızla ilişkimiz sonsuz bir bağ ise, bunu ilişkimizi nasıl geliştirdiğimiz, beslediğimiz ve koruyacağımız bağlamına nasıl koyabiliriz; bu unsurlar bizi iyi ve kötü günlerde, çocukluk ve yetişkinliklerinde taşıyor,  Ve bu hayat boyunca ve sonraki hayatı boyunca? 

Öncelikle, bu unsurların birbirimizle ilişkimizde ne olduğunu belirlememiz gerekiyor, sonra bunu nasıl yaptığımızı ve son olarak bu unsurları nasıl koruyacağımızı belirlemeliyiz.

Soru:

Ebeveyn-çocuk ilişkisinde zamanın ellerine dayanacak unsurlar nelerdir?

 Öğretim araçlarımı varlığımın her yönünden dışlayamayacağım daha açık mı?  Bu süreçte gösterdiğiniz sabır için teşekkürler!!  Peki, işte benim listem ve tabii ki kendi listenizi oluşturma fırsatınız olacak.

Ebeveyn-Çocuk ilişkisinin sonsuz unsurları şunlardır:

• Koşulsuz sevgi
• Koşulsuz aşk
• Bağsız sevgi
• Sevgi dolu
• Ayrılığı olmayan aşk
• Kutsal bir kalp alanında tezahür eden aşk
• Fedakarlığa dayanacak olan sevgi
• Onlara hayat verecek kadar sevgi dolu
• Hayatını verecek kadar sevgi dolu
• Olduklarının bir parçası olmayı sevmek
• Onları sevmeyi sevmek ve onların da seni sevdiğini bilmek
• AŞK –sadece saf aşk

Soru:

Ebeveyn-Çocuk İlişkisinin bu unsurlarının, sonsuz bir temel inşa etmekte ne kadar kritik olduğunu görebiliyor musunuz?