Heart4kidsadvocacyforum's Blog

Хто такі «Хрыстос», што ўсе думаюць, што ведаюць праўду пра тое, хто Ён і якія Яго чаканні ад нас?

Калі гаворыць «дух», я «слухаю і раблю»!

Я зусім не разумею , чаму гэта ўзнікла ў маім «духу», але яно пераследуе мяне ўжо некалькі дзён.  Між мной і «Вялікім Духам» ідзе вялікая размова, дзе здаецца, што ў мяне вібруе нейкае раздражненне.  Кожны дзень, калі гэта ўзнікае, здаецца, што раскрываецца новы аспект, які прымушае мяне жадаць даведацца больш праўды пра тое, «Кім Ён быў у Сваім «фізічным жыцці» і кім Ён ёсць у Сваім «духоўным жыцці» сёння. 

Дазвольце мне ўдакладніць, што адносіны з Хрыстом асабістыя, і хоць я вырас у юдэа-хрысціянскай сям’і, з бацькам, які быў рукапаложаным святаром Аб’яднанай Царквы Хрыста — кангрэгацыйным святаром, я прыйшоў у гэтыя асабістыя адносіны з Хрыстом у дзяцінстве самастойна.  Гэта тое, што было ўкаранёна ў маю душу і з’яўляецца самай паважанай і свяшчэннай часткай таго, кім я ёсць.  Гэта вельмі простыя і камунікатыўныя адносіны, на якіх я пражыў сваё жыццё і разам з імі.  Гэта афарбавала тканіну майго погляду і жыцця.  Мае словы і дзеянні супадаюць з гэтымі адносінамі.  Любоў і клопат, якія я атрымліваю ў гэтых адносінах, немагчыма апісаць, яны перажываюць толькі ў кожным выпрабаванні, з якім сутыкаўся ў гэтым жыцці.  Ісці за Яго прыкладам і кансультацыі з Ім былі апорай, якая мяне зазямляе.  Я бачу, як Ён можа працаваць са мной і для мяне ў маім жыцці.  Я адчуваю, што Ён хоча, каб мы жылі ў радасці і дастатку, але не за кошт іншых людзей, таму ў гэты час нашай цывілізацыі Ён больш чым узрушаны (і вы ведаеце, Ён можа злавацца). Ён годны быць звязаным тым, што бачыць у нашай чалавечнасці.  

Тое, што мне даходзіць да мяне сёння, — «Няма хрысціянства без Хрыста, але ёсць Хрыстос без хрысціянства».  Хрыстос не заснаваў царкву; Ён запаліў лад жыцця.  Касцёл быў пабудаваны пазней, каб кіраваць, аказваць ціск і кантроль над гэтым рухам.  Відавочна, што інстытуты захоўваюць уладу, але рухі захоўваюць «Праўду».  Рух — гэта не рэлігія.  Спачатку гэты рух называўся «Шлях».  Асноўная ўвага руху была на сумесным жыцці, якое клапоціцца пра бедных і хворых, радыкальна выказвала любоў і гасціннасць, верыла ў ненасілле, існавала роўнасць па класах і гендары, і фактычна жанчыны былі цэнтральнымі ў самым раннім руху Ісуса як лідары, сведкі і гаспадары хатніх супольнасцяў. Яны жылі справядлівасцю.  Гэты рух увасабляў вучнёўства, а не дактрыну. 

Як вярнуцца да «Шляху»?  Як нам шукаць праўду таго, чаго Хрыстос чакае ад нас, каб жыць той якасцю жыцця, якая ўвасабляе мір, любоў, ласку, міласэрнасць, радасць і спагаду?  Што ў кожнага з нас ёсць «прадказаная лёс, якую трэба выканаць, каб дапамагчы адкрыць свет, які Хрыстос ведае, што «Бог», «Вялікі Дух», «Адзіная Крыніца», прызначаны нам успадкаваць?  Будзьце яснымі, я не кажу, што не павінна быць «Дамоў малітвы», але пакланенне без праўды і прынцыпаў, за якія памёр Хрыстос, — гэта хрысціянства без «Хрыста»!

У гэтым новым годзе я буду вывучаць і шукаць больш праўды і ведаў пра Хрыста і пра жаданні Яго сэрца, таму, калі мяне паклікаюць дзяліцца, я гэта зраблю, і калі толькі дзеля маёй уласнай духоўнай эвалюцыі будзе Яго воля. 

Я заўсёды любіў гэты гімн, які з’яўляецца краевугольным каменем маёй веры —

“Куды Ён мяне вядзе, я пайду за ёй,

Куды Ён мяне вядзе, я пайду за ёй,

Куды Ён мяне вядзе, я пайду за ёй,

Я пайду з Ім, З Ім, да канца!

Думаю, гэта абяцае быць неверагоднае падарожжа адкрыццяў і разумення!