Heart4kidsadvocacyforum's Blog

Ποιος είναι ο «Χριστός» που όλοι φαίνεται να πιστεύουν ότι γνωρίζουν την αλήθεια για το ποιος είναι και ποιες είναι οι προσδοκίες του από εμάς;

Όταν μιλάει το «Πνεύμα», «ακούω και κάνω»!

Δεν έχω καμία απολύτως ιδέα γιατί προέκυψε αυτό στο «πνεύμα» μου, αλλά με ακολουθεί εδώ και μερικές μέρες.  Υπάρχει αυτή η μεγάλη συζήτηση που γίνεται ανάμεσα σε εμένα και το «Μεγάλο Πνεύμα», όπου φαίνεται να υπάρχει ένα είδος ενόχλησης που δονείται σε αυτό που νιώθω.  Κάθε μέρα, όταν εμφανίζεται, φαίνεται ότι αποκαλύπτεται μια άλλη πτυχή που με κάνει να θέλω να βρω περισσότερη αλήθεια για το «Ποιος ήταν στη «φυσική ζωή» Του και ποιος είναι στην «πνευματική ζωή» Του σήμερα. 

Επιτρέψτε μου να διευκρινίσω ότι η σχέση που έχω με τον Χριστό είναι προσωπική και παρόλο που μεγάλωσα σε ένα ιουδαιοχριστιανικό σπίτι, με έναν πατέρα που ήταν χειροτονημένος κληρικός της Ενωμένης Εκκλησίας του Χριστού, ήρθα σε αυτή την προσωπική σχέση με τον Χριστό ως παιδί μόνος μου.  Είναι κάτι που ήταν ενσωματωμένο στην ψυχή μου και είναι το πιο ευλαβικό και ιερό μέρος αυτού που είμαι.  Είναι μια πολύ απλή και επικοινωνιακή σχέση πάνω στην οποία έχω ζήσει τη ζωή μου μέσα και με.  Έχει χρωματίσει τον ιστό του πώς βλέπω και ζω τη ζωή μου.  Τα λόγια και οι πράξεις μου είναι σε ευθυγράμμιση με αυτή τη σχέση.  Η αγάπη και η φροντίδα που λαμβάνω από αυτή τη σχέση δεν περιγράφεται, μόνο βιώνεται σε κάθε πρόκληση που έχω αντιμετωπίσει σε αυτή τη ζωή.  Το να ακολουθώ το παράδειγμά Του και να Τον συμβουλεύομαι ήταν ο βράχος που με γείωσε.  Βλέπω πώς μπορεί να εργαστεί μαζί μου και για μένα στη ζωή μου.  Νιώθω πώς θέλει να ζήσουμε μια ζωή χαράς και αφθονίας, αλλά όχι εις βάρος των άλλων ανθρώπων, έτσι αυτή τη στιγμή στον πολιτισμό μας, είναι περισσότερο από διαταραγμένος, (και ξέρετε ότι μπορεί να θυμώσει) Είναι κατάλληλος να είναι δεμένος με αυτό που βλέπει στην ανθρώπινη φύση μας.  

Αυτό που μου έρχεται συνεχώς σήμερα είναι – «Δεν υπάρχει Χριστιανισμός χωρίς Χριστό, αλλά υπάρχει Χριστός χωρίς Χριστιανισμό».  Ο Χριστός δεν ίδρυσε εκκλησία. Πυροδότησε έναν τρόπο ζωής.  Η εκκλησία χτίστηκε αργότερα, για να διαχειριστεί, να πιέσει και να ελέγξει αυτό το κίνημα.  Δεν θα μπορούσε να είναι πιο προφανές ότι οι θεσμοί διατηρούν την εξουσία, αλλά τα κινήματα διατηρούν την «Αλήθεια».  Ένα κίνημα δεν είναι θρησκεία.  Στην αρχή αυτό το κίνημα αναφερόταν ως «Ο Δρόμος».  Το επίκεντρο του κινήματος ήταν μια κοινή ζωή που φρόντιζε τους φτωχούς και τους αρρώστους, ήταν ριζοσπαστική στην έκφραση αγάπης και φιλοξενίας, πίστευε στη μη βία, υπήρχε ισότητα μεταξύ τάξης και φύλου και στην πραγματικότητα οι γυναίκες ήταν κεντρικές στο πρώτο κίνημα του Ιησού ως ηγέτες, μάρτυρες και ήταν ο οικοδεσπότης των οικιακών κοινοτήτων. Ζούσαν τη δικαιοσύνη.  Αυτό το κίνημα ενσάρκωνε τη μαθητεία και όχι το δόγμα. 

Πώς επιστρέφουμε στο “The Way”;  Πώς αναζητούμε την αλήθεια του τι είναι οι προσδοκίες του Χριστού για εμάς, ώστε να ζούμε την ποιότητα ζωής που ενσαρκώνει την ειρήνη, την αγάπη, τη χάρη, το έλεος, τη χαρά και τη συμπόνια;  Τι είναι αυτό που ο καθένας από εμάς έχει ένα «θεϊκό πεπρωμένο να εκπληρώσει που θα βοηθήσει στην εισαγωγή του κόσμου που ο Χριστός γνωρίζει ότι «ο Θεός», το «Μεγάλο Πνεύμα», «Η Μία Πηγή», προορίζονταν να κληρονομήσουμε;  Να είστε σαφείς, δεν λέω ότι δεν πρέπει να έχουμε «Οίκους Λατρείας», αλλά λατρεία κενή αλήθειας και τις αρχές για τις οποίες πέθανε ο Χριστός, είναι Χριστιανισμός χωρίς «Χριστό»!

Αυτό το νέο έτος, θα μελετήσω και θα αναζητήσω περισσότερη αλήθεια και γνώση για τον Χριστό, και ποιες είναι οι επιθυμίες της καρδιάς Του, οπότε αν κληθώ να μοιραστώ, θα το κάνω, και αν είναι μόνο για τη δική μου πνευματική εξέλιξη που θα είναι το θέλημά Του. 

Πάντα αγαπούσα αυτόν τον ύμνο που είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της πίστης μου-

«Όπου με οδηγεί, θα ακολουθήσω,

Όπου με οδηγεί, θα ακολουθήσω,

Όπου με οδηγεί, θα ακολουθήσω,

Θα πάω μαζί Του, μαζί Του, σε όλη τη διαδρομή!

Νομίζω ότι αυτό υπόσχεται να είναι ένα καταπληκτικό ταξίδι ανακάλυψης και κατανόησης!